“Een van de mooiste vissen om te vangen is ongetwijfeld de roosterfish. Deze prachtige jager met zijn groenzwarte bovenlijf, zijn goudwit onderlijf met in het oog springende zwarte strepen die in een gebogen lijn vanaf zijn kop en over zijn ogen naar het achterlijf lopen, vind ik nog steeds het meest lijken op een gemaskerde struikrover. Inclusief de werkelijk prachtige hanenkam die hij tevoorschijn tovert als de aanval wordt ingezet!” Aldus Peter Ouwendijk in zijn Zeehengelsport rubriek ‘Game on!’
Krijgen we ooit genoeg van deze vis? Never ever…
Een warme zonnige dag
Quepos, Costa Rica. Terwijl ik in mijn dromen nog heerlijk lig na te genieten van de toernooidag van de dag ervoor, met spectaculaire aanbeten en grote supersnelle zeilvissen, die een maximum snelheid van 108 km kunnen bereiken, gaat om 4.30 uur de wekker. Dat is altijd even afzien. Maar na een koude douche ben je weer wakker en zo fris als een hoentje! Op dit vroege tijdstip is er natuurlijk geen uitgebreid ontbijt, maar gelukkig ligt er voldoende fruit in de koelkast om onze magen mee te vullen. Na een halve watermeloen en een handvol noten weggewerkt te hebben race ik naar de uitgang waar mijn vismaten Hein en Roderik al staan te trappelen van ongeduld. Gedrieën togen wij naar de haven. Het is nog vroeg in de morgen maar toch al drukkend warm, alles voelt door de extreem hoge vochtigheidsgraad aan als een klamme deken. Je hoeft maar met je ogen te knipperen en je begint al spontaan te zweten. Het wordt dan ook weer een warme zonnige dag met temperaturen van rond de 35 graden Celsius. Dat betekent goed insmeren met factor 50 en vooral ook niet je Buff halsdoek, zonnebril en hoed of pet vergeten.
Peter Ouwendijk heeft er een te pakken…
Roostertime!
John, eigenaar van drie ‘panga style’ 28 voets visboten (panga style’ betekent eigenlijk: vissen met smalle boten met een laag dak en weinig bewegingsruimte), opererend onder de naam Quepos Fishing Adventures, had eerder deze week aan ons uiteengezet hoe de inshore visserij ter plaatse tussen de riffen en scherpe rotsen in zijn werk ging. Het allerbelangrijkste ingrediënt naast een goed humeur was plenty aasvis – zonder deze twee ingrediënten konden we gelijk terug naar de haven. Aan ons humeur schortte in het geheel niets maar die aasvisserij bleek helaas toch wel een dingetje te zijn. Wat we ook probeerden, de felbegeerde sardines en horsmakreeltjes lieten het keer op keer afweten. Gelukkig brachten de door mij meegenomen haringpaternosters die ik in Nederland voor de fintvisserij gebruik, uitkomst: die bleken wel te werken. In een mum van de tijd was de bun vol en riep de captain: ‘Lets’s go to the real fish, it’s roostertime!’…
Meer lezen van dit prachtige avontuur? Je kunt het lezen in de Zeehengelsport Magazine die nu in de winkels ligt. Ben jij een fervent zeevisser dan wil je natuurlijk niks missen van de artikelen in dit enige zilte magazine van de Lage landen en neem je een abonnement: klik hier.
