Visweekend: Hollands Eldorado in de kop van Noord-Holland

RICHARD VAN DEN BROECK – Vroeger, heel lang geleden (zo beginnen zowat alle sprookjes) was een dagje vissen naar Nederland zowat de ultieme belevenis voor vissend Vlaanderen. Hank, Dordrecht, Willemstad, om er maar een paar te noemen, werden tijdens de weekends ware bedevaartsoorden. Het was die tijd dat je vier hengelaars en hun spulletjes nog in een doorsnee auto kwijt kon. Na een gouden tip houdt Richard nu een visweekend in de kop van Noord-Holland. 

Ik had ook het geluk om een plaatsje te mogen veroveren in zo’n ‘visauto’. Dolle pret, we vingen ons klem aan brasem en voorn. Was het eens wat minder, wat ook in dit eldorado wel eens gebeurde, dan kon dat de pret niet drukken. De week daarop was het weer klamme handjes en een slapeloze nacht voor het grote avontuur.

Oude Sluis

Jaren later, toen we afdropen van een in de soep gelopen visvakantie in Noord-Italië (op een half opgedroogd riviertje na was er geen water te bespeuren), kwamen we na een gouden tip in Noord-Holland terecht. 

Oude Sluis, een minuscuul plaatsje tussen Schagen en Den Helder, maar wel omgeven door een hoop schitterend viswater, althans dat ontdekten we later. Ik ving op het Oude Veer, een prachtig viswater omgeven door brede rietkragen, mijn eerste snoekbaarzen en mijn eerste metersnoek. Op de sloot achter Oude sluis, en wel bij het befaamde spoorbruggetje, ving ik een rasechte boerenkarper van 4 kg. Een lachertje als je nu dat gewicht uitspreekt, maar een slanke bronzen torpedo en loeiend sterk!

Friemelspul

Op brasem visten we toen nauwelijks, we lagen met ons bootje tegen de rietkraag aan en visten met twee werphengels met aasvis op snoekbaars. Aasvisjes vingen we met een hengeltje pal naast de boot tegen het riet. Er stond daar amper een meter water, maar met af en toe een greepje paneermeel lukte dat aardig. Tot de brasem de boel kwam verpesten, de aanbeten van het klein grut vielen weg en de eerste aasbelletjes melden zich. Massieve, bronzen, puntgave brasems sloopten in no time onze friemelspulletjes.

Zijperboezem

Nu, meer dan dertig jaar later, en de wijsheid dat het Oude Veer eigenlijk Boezem van de Zijpe heet, stond ik weer bij die imposante wuivende rietkragen, want wind heeft daar in de kop van Noord-Holland vaak vrij spel. Eigenlijk was er in al die tijd weinig veranderd.

Ik herkende nog met gemak de hotspots waar we op snoekbaars lagen; het diepe gat bij de primitieve trailerhelling en aan de overzijde het langzaam aflopende talud even voorbij de grote inham in de rietkraag.

Collega-vissers zag je nu ook niet of nauwelijks. Een enorme keuze aan viswater en mogelijkheden, en voor liefhebbers van het zilte, de zee ook vlak in de buurt. Voor een dagtrip vanuit Belgenland met het huidige fileprobleem toch even te ver. Maar een aanrader met stip voor een verlengd weekend of een midweeksessie. Brasem, en dan graag in combinatie met de feederhengel, stond nu wel bovenaan op mijn verlanglijstje. 

Dikke brokken

Langs de Lagedijk, de weg die vlak langs het water loopt en je van Oude Sluis naar Kleine sluis of Anna Paulowna voert, waren nu een zestal ruime vissteigers geplaatst. De auto kun je vlak achter je parkeren en door de beschutting van de hoge aanplanting zit je hier vaak uit de wind. Die steigers zijn dan ook de plekken waar je het vaakst andere vissers ontmoet. Vanaf die steigers is het goed vissen met de vaste hengel, er loopt een geul van pakweg 260 cm diep. Zo op krap 20 meter uit de oever loopt het dan terug op naar een ondiepe plaat, waar amper 150 cm water staat. Je kunt op die plaat best een visje vangen, maar voor de dikke brokken zul je eroverheen moeten naar dieper water. Met 50 meter zat ik ruim achter het talud dat afliep naar circa vijf meter diepte.

Na de derde korf liep mijn top krom, knappe, puntgave mokkende brasems moest ik voorzichtig over het talud loodsen. Soms liep de voerkorf vast in de kleilaag, maar met wat kunst en vliegwerk, even de druk op de lijn volledig laten wegvallen, kwam de buit meestal binnen. Moet het gezegd worden dat wormen er het best in gingen?

Giebels 

Wanneer je de weg langs het water even volgt richting Oude Sluis, dan heb je net voorbij de ‘trailerhelling’ prima visplaatsen. Je hebt hier direct dieper water, ongeveer zes meter, en ook hier de auto vlak achter je. Hier was het ook direct raak, en raar maar waar, we vingen tussen de brasems door een aantal knappe giebels. Ikzelf hield het bij wormen en mijn maatje ging het stel te lijf met de method en miniboilies.

De wateren in de kop van Noord-Holland zijn op het eerste gezicht niet direct ideaal kunstaas- en snoekwater; vaak een beetje dik, bruin water en weinig waterplanten. Het is eerder een snoekbaars- en brasembiotoop. Toch ving ik er (vroeger) niet veel maar wel grote snoeken, wat kenmerkend schijnt te zijn voor dit soort water.

De grote sloot en de polders achter Oude Sluis zouden volgens onze informatie tegenwoordig beslist de moeite zijn om er een stukje kunstaas door te trekken. Behoudens de sloten en vijvers in de bebouwing van Kleine Sluis en Anna Pauwlowna (HSV ‘t Voorntje) volstaat de VISpas.

Noordhollandsch Kanaal

Wedstrijdvissers zullen het je bevestigen: het Noordhollandsch Kanaal is een van de topwateren in Nederland. Dit water zou ook ik maar meteen eens aan de tand voelen. Ik maakte het mij niet al te moeilijk en zocht het vlakbij. Van Oude Sluis naar Het Zand is maar een paar kilometer, net voor de brug in het dorpscentrum van het Zand ging ik rechtsaf de Kanaalkade op. Voorbij de bewoonde kom lag een kleine industriezone waar het gemakkelijk parkeren en vissen was.

Bende

Ik had me dit kanaal toch iets imposanter voorgesteld. Toch was dit kanaal ooit in 1824 met zijn 80 km lengte, 40 meter breed en zes meter diep, het breedste en diepste kanaal ter wereld! Ik viste er pal tegen de overkant, een meter of vier uit de oever. En ook hier was het direct feest. Meer afwisseling in de vangsten dan op het Oude Veer. Brasem, winde, voorns en kolblei waren ook hier tuk op wormen. Toen er een potig en diep geladen binnenschip vis en voer van mijn visplek wegzoog, dacht ik dat de pret over was. Maar zie, na een paar flink gevulde voerkorven was de hongerige bende terug.

Dit kanaal en Oude Veer zijn twee absolute topwateren en aanraders met een stip. Maar vlakbij heb je ook nog de Van Ewijcksvaart, het Amstelmeer, Balgzandkanaal en zo kan ik nog wel even doorgaan…

Het Kinselmeer

Ik had op deze midweektrip beloofd om ook even een voerkorf te water te laten op mijn vismaat zijn favoriete brasemstek: het Kinselmeer. Dit water wordt bij Durgerdam alleen door de Uitdammerdijk gescheiden van zijn grotere broer het Markermeer. Even voorbij de laatste woonhuizen, waar de smalle weg vlak langs de dijk loopt, kun je langs een zandweg met de auto tot vlak bij het water rijden. Hier zijn een paar visplekken die je niet zullen teleurstellen en waar je vaak enigszins beschut zit tegen de wind. 

Ik viste hier op twee plaatsen en diep is het hier nergens, toen ik op 40 meter afstand wilde tellen, om enigszins mijn diepte te bepalen, kwam ik nergens verder dan 1, 2, en 3… Maar ook hier weer volop knappe brasems.

Het Kinselmeer is alleen maar langs de kant van het Markermeer gemakkelijk te bereiken, langs de overzijde is een natuurgebied en verder moeilijk toegankelijk. Zelfs langs de Markermeer kant is het even zoeken om je auto vlakbij de visstek te kunnen parkeren, maar het loont de moeite!

Dag twee reed ik even verder, waar een aantal knappe visplekken tussen het oeverriet lagen. Vlakbij de scherpe bocht aan de Uitdammerdijk kon je goed parkeren. Op dag twee kwam mijn vismaat even mee een hengeltje uitwerpen. We vingen ons helemaal klem en ook nu waren er geen andere vissers te bespeuren.

Volgens vismaat Peter zie je hier af en toe een tentje staan van karpervissers, maar verder is het Kinselmeer zowat voor jou alleen.