RUDY VAN DUIJNHOVEN – Terwijl Paul en de gids voor me poseren met een grote bruine forel in de handen, hoor ik achter me een schreeuw: “Fish On!” Ik draai me om en zie hoe een grote zeeforel aan de vliegenhengel van Glenda, half in en half uit het water, het wateroppervlak tot schuim slaat… Ik ben meer dan 12.500 kilometer van huis af en beleef de tijd van mijn leven…
Nadat ik Glenda Powell en Noel Fitzmaurice eind januari van het afgelopen jaar kennis had laten maken met het vliegvissen op witvis in de Nederlandse havens, nodigde Glenda me uit om me aan te sluiten bij een groepje vliegvissers dat ze zou begeleiden en dat begin maart naar Patagonië zou vliegen om daar op grote zeeforel te vissen. Een uitnodiging waar ik niet lang over hoefde na te denken!
Veel tijd was er niet om me voor te bereiden. Ik vond nog een vierdelige TFO Axiom II switch vliegenhengel (geschikt voor tweehandig en eenhandig werpen) van 330 cm voor de lijnklasse #7 in het assortiment van groothandel Elberse International die me geschikt leek. De hengelkoker was met zijn lengte van 96 cm, te lang voor in een gewone koffer maar de Westin W6 Roll-Top Duffeldag XL bood uitkomst. Hierin paste ook de rest van de uitrusting: twee Abel vliegenreels, vliegvisvest, waadpak, waadschoenen, warme kleding, waadjack, enzovoorts. De juiste vliegenlijn
werd nog net voor mijn vertrek via de post bezorgd. Ik bond ook nog wat vliegen en de doos met tubeflies voor de zalm werd eveneens in de tas gedaan.
WEINIG TIJDSVERSCHIL
Hoewel het vanaf Frankfurt dertien uur vliegen is naar de internationale luchthaven van Buenos Aires, is het tijdsverschil met Nederland maar vier uur, dit omdat de hoofdstad van Argentinië schuin onder Nederland ligt. Na een overnachting in een hotel in de hoofdstad, tegen het einde van de zomer was het hier nog rond de 35 graden, werden de laatste ruim 2500 km met een binnenlandse vlucht vanaf een ander vliegveld naar Rio Gallegos afgelegd, een vlucht van nog eens drie uur. Glenda Powell, Paul, Conor, Pierce, Francis en ik werden, met nog enkele Amerikanen, met een busje afgehaald op het vliegveld; de rit naar de Las Buitreras Lodge duurde nog een klein uurtje. Daar werden we onthaald met een glas heerlijke Argentijnse wijn en lekkere hapjes: het avontuur kon beginnen!
Na flinke regenval in de bergen was het waterpeil van de Rio Gallegos sterk gestegen. De watertemperatuur was door het smelten van sneeuw eveneens sterk gedaald tot net boven nul en het water was allesbehalve helder. Geen goede vooruitzichten voor de eerste dagen, maar het betekende wel dat er extra veel vis de rivier op zou kunnen trekken in deze week, ook al omdat onze trip samen viel met een volle maan. We proostten alvast op een goed resultaat.
ZES ZONES
Vanaf Las Buitreras heb je zo’n veertig kilometer rivier tot je beschikking, ingedeeld in zes zones. Voor elke zone is een visgids met een vierwielaangedreven auto beschikbaar. Hoewel de lodge vrij centraal gelegen is, vlakbij de enige brug in dit gebied, kan de rit naar het water zo’n twintig tot veertig minuten duren, ook omdat de wegen vaak in slechte staat zijn en er wat hekken geopend en weer gesloten moeten worden. Het klimaat in Patagonië wordt beïnvloed door de aanwezigheid van de Andes. De door de westenwinden aangevoerde……….
