Eindelijk is het zo ver. Het is 28 februari en de grote jacht op naaktslakken, slijmjurken oftewel dikke meerval staat op het programma. Ik kom al verscheidene jaren op de Ebro en ben vorig jaar voor het eerst met Bert Teuben op pad geweest. Dat was toen eind maart en het was nog veel te koud. Maar uiteindelijk wisten we met hulp van Hans toch nog enkele mooie vissen te vangen en ging ik met 1 hele centimeter over Bert zijn record heen en vestigde ik mijn record op 2,28 meter.
Door: Edwin Wouters
Bert wilde dit jaar een revanche en natuurlijk zou ik mijn uiterste best doen om hem dat niet te gunnen. Naast de jacht op vissen gaat er niets boven een beetje gezellige competitie. Vriendschappelijke competitie. Mocht hij over mijn record heen gaan dan zou ik super blij voor hem zijn, want ik gun het hem enorm (is natuurlijk ook wederzijds), maar als het hem niet zou lukken had ik weer een heel jaar om het hem in te wrijven. En dat zou ik zeker doen.
Het strijdveld zou dit jaar Aragon zijn, vlak tegen Caspe aan. Hier heeft Stephan zijn kamp en ik had afgesproken om er voor De Vissende Hollander te komen filmen en controleren of alles klaar was voor onze klanten van het nieuwe seizoen. Stephan kende ik al als goede gids maar op de nieuwe locatie was ik nog niet geweest.
Omdat Bert en ik allebei in de winter in Spanje verblijven konden we last minute plannen. Liefst ga ik altijd vroeg (of laat) in het jaar. De aantallen zijn dan vaak minder maar als je vangt maak je wel meer kans op de grotere vissen. Het was deze februari al veel warmer dan normaal. Regelmatig had ik contact met Stephan over hoe de waterstand was en of er al een vis werd gevangen.
De vangsten waren nog minimaal zoals we overal te horen kregen dus had ik ook met Bert veel overleg. Zullen we het gokken? Zonder dat er ergens nog wat gevangen word? Puur op basis van de waterstand en het warme weer gaan, in de hoop op een dikke slijmerige mastodont? We besluiten de gok te wagen. Stephan heeft alles klaar dus het gaat een gouden of een ijzeren trip worden. Met mijn geluk zal het wel ijzer worden, maar Bert heeft wel meestal mazzel dus ik hoop dat hij dit wat uitstraalt. We rijden beiden aan en ontmoeten elkaar dan bij Aragon.
STRESSEN
Het eerste deel van de reis gaat soepel. Misschien wel iets te soepel voor Ed-Venture. Deze naam heb ik gekregen omdat er altijd wel iets gebeurd op m’n trips. Meestal met kapotte auto’s, files en andere rare gebeurtenissen. De wegen in Spanje zijn breed en goed en binnen drie uur rijden ben ik ter hoogte van Madrid. Op de helft. Dan springt ineens het motor storingslampje aan in het dashboard. Shit. Het zal toch niet? Gaat het weer een Ed-Venture worden? De auto reageert verder normaal. Geen rare geluiden, voldoende vermogen. Ik besluit rustig door te rijden en bel mijn garagehouder. Hij herkent mijn telefoonnummer en neemt op met: ojee, wat heb je nu weer?
Omdat ik verder geen vermogensverlies heb, de automaatbak verder prima schakelt neemt hij aan dat het mee zal vallen. Hij moet hem uitlezen als ik weer in Nederland ben. Waarom dan zo een lampje? Waarom een oranje lampje in een dashboard plaatsen zonder definitief symbool? Alleen om Ed te stressen? Met het zweet tussen m’n bilnaad rijd ik de tweede helft van de trip. Verder geen problemen. Ik kom wonder boven wonder heelhuids aan en word joviaal door Stephan ontvangen. Bert is er nog niet maar schrijft dat hij er met een half uurtje ook is.
BARRETJE
Ik neem een borreltje en ga met Stephan door het complex. Petje af. Dit ziet er geweldig uit zeg. Vier grote zespersoons appartementen. Ieder appartement heeft drie slaapkamers met elk twee bedden. De slaapkamers kunnen op slot dus zelfs als je met andere gasten een appartement deelt, kun je je spullen afsluiten. Elk appartement heeft ook twee badkamers. Keurig verzorgd. Een keukenblok maar dat is voornamelijk sier. Bij een boeking wordt het ontbijt, lunch en avondeten verzorgd dus zul je de keuken zelf weinig tot niet gebruiken. Maar ja, hij is er wel. Een appartement is zelfs rolstoelvriendelijk. Een oprit om binnen te komen, een brede douche met dubbele douchekop met handdouche, beugels op de muur bij het toilet. En als je een beetje sterke hulp bij je hebt kun je met rolstoel gewoon naar de waterkant geduwd worden.
Op de binnenplaats van het appartementencomplex is een barretje gemaakt waar voor weinig geld een borrel of een biertje gekocht kan worden, er staat een pooltafel, er komt een dartboard te hangen en er komt een grote tv buiten waarop alle sportkanalen bekeken kunnen worden. Want het vissen is tot een uur of zeven ’s avonds en daarna heb je nog een hele avond om bij te komen van hopelijk een aantal zware vissen.
Stephan had in afwachting van ons alvast twee hengels uitgevaren en de eerste vis was een uur geleden op de kant gekomen. Niet een grote vis, maar het gaf wel vertrouwen.
WINTER
De volgende ochtend zijn Bert en ik vroeg wakker. Is dat nog wel eens moeilijk op een werkdag, met vissen heb je daar eigenlijk nooit last van. Raar. Ons ontbijt staat klaar in de keuken. Een lekker gebakken eitje, koffie en jus en voldoende beleg. We doen er niet lang over, want we willen vissen!
We lopen via de binnenplaats naar beneden en hebben daar gelijk onze stek. Dat is prachtig. Gewoon je eigen stekken voor de deur. De hengels staan al dus we varen direct de hengels uit. Half emmertje pellets erop want het is nog winter en klaar. Omdat het nog winter is vissen we met een kleinere haak en ook de hoeveelheid pellets op de hair wordt terug gebracht naar een of twee. Eerst maar eens kijken of we een beet kunnen krijgen. Bert en ik loten wie er mag beginnen en vissen dan om en om. Het leuke daarvan is dat als er twee vissen gevangen worden dat je dan ook allebei een vis hebt. En vang je meer is het verschil altijd maar één vis.
RECORDMEERVAL
We krijgen een enkele tik op de hengels maar geen volle aanbeet waar we wat mee kunnen. ’s Middags krijgen we een lekker stokbroodje op de stek. We komen niets te kort, behalve een goede vis. En die laat in de middag ook niet lang op zich wachten. Ineens vouwt een hengel zich dubbel en Bert is er als de kippen bij. Hangen!! De eerste minuut(en) kan Bert niets doen, behalve zich verbazen hoeveel lijn er van die molen wordt afgetrokken. En dit terwijl de slip bijna dicht staat. Ik zie dat Bert zich verscheidene malen moet verplaatsen om toch stabiel te blijven staan.
Met de eerste vis ben je altijd blij, maar deze gedraagt zich als een hele beste. Ik loop Bert een beetje te stangen dat hij zo maar eens het nieuwe record op zich kan gaan nemen. Dit om de onderlinge spanning nog een beetje te verhogen. En dan wint Bert meer en meer lijn en zien we de vis voor het eerst bellen blazen. We hebben hem bijna. Nu laat hij zich voor het eerst zien. Phooeoeoeoe, dit gaat een hele beste worden. En dan grijpt Stephan de vis in de bek en weten we dat dit gevecht gewonnen is. Meten en wegen. Naast het feit dat de vis ongelofelijk dik is heeft hij ook de lengte. Ja hoor. De gouden pik slaat toe en heeft het nieuwe record. 2,35 meter en 75 kilo. Wat een bak, wat een feest.
INWRIJVEN
Het blijft er die dag bij. Maar de trip kan al niet meer kapot. Natuurlijk heeft Bert nu het hoogste woord. Kon ik hem vorig jaar nog stangen, nu is hij aan de beurt en geloof me, dat laat hij zich niet ontnemen. Na een heerlijk hapje eten en een borreltje duiken we vroeg in bed. De hele dag met je kop vol in de zon merk je wel. Heerlijk rozig.
De volgende ochtend weer snel een ontbijtje en nu is het mijn beurt. Dit keer trekt een hengel in de ochtend al krom. Na de stevige dril land ik mijn eerste vis. Tijdens de dril zijn we ervan overtuigd dat dit weer een zware vis is en ik grap verschillende malen naar Bert dat z’n record weer verbroken gaat worden. Na meten kom ik uit op 2,12 meter. Wederom een prachtige, dikke vis.
Diezelfde middag gaat er weer een hengel krom. Wederom een heftige dril. Een vis van 2,24 meter voor Bert. En vlak voor het invallen van de avond krijg ik nog een kans. Een korte en stevige dril doet mij beseffen dat Bert het record nog even houdt: 1,50 meter voor mij.
Bert is weer aan de beurt. Hoewel hij vindt dat ik nog wel een keer mag, vind ik het niet nodig. Om de beurt is om de beurt. En zou ik in zijn beurt het record verbeteren blijf ik er altijd een dubbel gevoel bij houden wat Bert me zeker zal inwrijven. Dus eerlijk is eerlijk. Bert is aan de beurt. Maar dat is voor morgen. We ruimen op, gaan douchen en schuiven aan de tafel aan. Heerlijk eten, een borreltje en naar bed.
OP WORMEN
De volgende ochtend staan we weer op tijd paraat. Stephan wil nog iets anders proberen. Een rig met wormen. Een Mad Cat draaiende floater erop met ratels waardoor er onder water continu een geluidsprikkel op de plek komt. Dit gevist boven een bedje van pellets. Het duurt nog geen uur of de hengel kromt zich. Opnieuw een sterke vis. Een zware dril: 2,19 meter op de wormen.
Dan zitten Bert en ik heerlijk op de stoel te kijken naar de vier hengels die licht gebogen aan de Ebro staan. Ik heb net de Gopro aangezet om de middag misschien een lucky aanbeet te filmen. Opeens zien we langzaam de top van hengel 1 krom gaan. En verder, en verder, en terwijl ik richting de hengel ren met Bert in mijn kielzog zie ik dat de stand van de hengel verder richting water gaat dan normaal. Ik zie, als in een slowmotion, de steun mee buigen met de hengel en als in een slapstick trekt de vis de steun uit de grond en vliegt de hengel eruit richting water. Ik neem een snoekduik en kan nog net de achterkant van de hengel grijpen. De lijn is slap komen te hangen.
GEDULDIG VLEES
Liggend op mijn buik pak ik de hengel beter beet en draai me naar zithouding terwijl ik als een gek lijn begin te winnen. En boeeeem, de hengel slaat weer krom. De vis zit er nog aan. Bert gaat bij het zien van dit gebeuren helemaal dubbel van het lachen. Even ben ik zelfs bang dat hij erin blijft en moet ook enorm lachen. Weer een enorm sterke vis die alles van het materiaal vergt.
Stephan was op dat moment bezig met het grillen van rib-eyes op de barbecue op de binnenplaats. Hij zag alles gebeuren maar kon verder niet helpen. Maar terwijl ik sta te drillen komt hij aanlopen met onze borden met een prachtig gegrild stuk vlees erop. Helaas moet voor mij het vlees maar even wachten. En terwijl Bert en Stephan zich tegoed doen, dril ik de vis uit: 2,17 meter en moddervet. Fotootje, filmpje en snel de vis weer terug. Tijd voor mijn mooie stuk vlees dat geduldig op me had gewacht. Bert en Stephan varen de hengels weer uit. Op naar de volgende. Maar dat zal de volgende dag pas weer worden.
AVONDROOD
Dag vier is de laatste dag van deze korte maar tot nu toe oh zo geslaagde trip. Met spierpijn in mijn hele lichaam van het drillen, maar ook van de snoekduik op de stenen, zit ik aan het ontbijt. Overal blauwe plekken op mijn heupen en benen. Lekker een bakje koffie en hopen dat we nog wat kunnen vangen.
En ja hoor. Bert pakt in de ochtend weer een mooie vis van 2,02 meter. Ik vang in de middag nog een vis van 1,96 meter en dan treedt langzaam de schemering in. Op dat moment vouwt de hengel voor de laatste keer dubbel. En terwijl Bert staat te drillen kleurt de lucht langzaam van oranje naar rood richting paars. Weer heeft Bert een prachtvis op de kant: 2,18 meter. We maken nog een paar prachtige foto’s met het mooiste avondrood dat ik in tijden gezien heb. Misschien is het wel zo mooi vanwege deze fantastische sessie.
Ik heb het weer beregezellig gehad met Bert, hij heeft zijn record met een enorme sprong veilig gesteld op 2,35 meter. Daar moet ik maar weer eens overheen zien te gaan. Stephan heeft zich laten zien als een geweldige gastheer, kok, gids en maatje. Had deze sessie zo vroeg in het jaren nog beter gekund? Ik denk het niet. Ik heb genoten.
De volgende dag wanneer ik terug rijd zie ik de vissen allemaal nog op mijn netvlies voorbij komen. Negen vissen in vier dagen. Zeven zelfs boven de 2 meter. De dikke biefstukken, het lekkere eten, de tapas aan de waterkant en ik glimlach over deze gelukkige sessie. En alsof de auto mijn geluk voelt springt ook opeens het motorstoringslampje uit. Hoe goed kun je het hebben?
Kijk hier voor een filmimpressie van deze prachtige trip:
Tot de volgende keer. Tot Ed-Venture.
Meer info op: www.devissendehollander.nl
