Lac du Thee

21 september 2020

JORUS BART – Het is eind maart als Covid-19 roet in onze karperdromen gooit. Bas en ik hadden los van elkaar sessies gepland naar het veelbeloofde karperland. Al snel wordt duidelijk dat de grenzen dicht gaan. We besluiten alles te cancellen en ons te focussen op de Nederlandse visserij. Ik op jacht naar een grote vis van het ruime sop, Bas op jacht naar een big van een water ver van huis.

Foto’s : Bas van der Werff

Gelukkig komt ome Macron eind mei met goed nieuws! Vanaf 15 juni zijn we weer welkom in Frankrijk. Er valt nog te schuiven met vrije dagen en uiteindelijk lukt het ons om een datum te prikken. We steken de koppen bij elkaar om een regio te kiezen. Het zuiden heeft de voorkeur, maar de temperatuur staat ons tegen. Ligt de vis niet op half water te luieren? Azen ze wel met die temperaturen? We besluiten de gok te wagen, en dat blijkt achteraf een gouden zet te zijn geweest!

Lac du Thee — Wat een prachtig water en schitterende omgeving

DANKE FREUNDE!

Donderdag is het zo ver, om 05:00 uur start ons avontuur. Gewapend met een zak gummejakken en vol goede moed rijden we zonder airco naar een stad in centraal Frankrijk. We hebben besloten om de reis in tweeën te splitsen. We hadden een water op kunnen zoeken en gehaast een nachtje kunnen vissen. Dat doen we niet; op deze manier komen we uitgerust aan op onze eindbestemming en de kans op een mooie vis in zo’n gehaast nachtje lijkt ons nihil. Bovendien zouden we de Peugeot Partner dan weer overhoop moeten halen, iets waar we totaal geen zin in hebben met deze temperaturen. ‘s Avonds drinken we als echte francofielen een glaasje rosé op het terras, het is tenslotte vakantie! Morgen wachten de laatste 300 kilometers richting de Zwitserse/Italiaanse grens op ons, dus we zetten de wekker en gaan op tijd slapen.

Na een voorspoedig verlopen ritje komen we vrijdagochtend aan op bestemming. Wat is het hier prachtig! Wat een rustige, groene omgeving en wat een prachtig water tussen de bergen. We besluiten het water eerst rustig te verkennen voor we ergens gaan zitten. Van te voren hebben we informatie ingewonnen bij een bekende die hier is geweest en we lopen een rondje om te kijken bij de stekken. Aan de overkant zitten twee Duitsers, zij zijn aan het opruimen en net als ze over komen varen lopen wij ze tegen het lijf. Ze zeggen dat ze op de ‘de punt’ een twintigtal schubs hebben gevangen van tussen de tien en vijftien kilo. Daar hebben ze dat pleuris eind niet voor gereden, dus ze gaan naar een ander water. We weten dat er grote vissen zwemmen op dit water, dus we nemen de stek van de Duitsers over. Danke Freunde! De theorie is dat zij de eerste kleintjes er al vanaf hebben gevangen. Als het ons lukt om aantallen te maken moet er vanzelf een grote uit kunnen komen…

KATVISJES

Aangekomen op de stek hebben we vrij snel de tactiek bepaald. We kunnen op veel plekken vissen vanaf de punt, dus we bevissen verschillende dieptes en afstanden. De watertemperatuur blijkt maar liefst 27 graden te zijn; Engelsen zouden er thee in zetten! Het is even afwachten wat de vis doet met dat warme water… Al vrij snel wordt duidelijk dat de vis er minder last van heeft dan wij. Als de avond aanbreekt krijg Bas al de eerste run. De vis is loeisterk, eenmaal op de kant blijkt het een schub van dertien kilo te zijn. Onze Duitse vrienden hadden ons al gewaarschuwd dat
we ons niet moesten laten foppen door de kracht van de vissen.

Bij de aanbeten die de rest van de avond en nacht volgen denken we telkens een grote vis gehaakt te hebben, maar het blijken allemaal exemplaren van tussen de twaalf en veertien kilo. Bijna allemaal schubs en stuk voor stuk prachtige exemplaren. Zo mooi, gezond en sterk, dan maakt het gewicht niets uit!

De volgende ochtend is het tijd voor evaluatie. Met een pain au chocolat in de ene hand en een bak koffie (lees: laxeermiddel) in de andere, besluiten we de hengels die niet afgegaan zijn te herpositioneren. We vangen voornamelijk links van de overkant en in de eigen kant onderaan het talud. Daar komen twee hengels bij, met de rest van de hengels experimenteren we verder. Daarnaast doen we om al ons haakaas baitskin. Eigenwijs als we zijn hadden we het advies van de Duitsers om dat te doen in de wind geslagen, maar de poison chats blijken toch wel in grote
getale aanwezig te zijn.

WAT EEN WEELDE!

Aan het begin van de avond krijgt Bas een run op de hengel aan de overkant. De vis voelt direct anders aan. Dit is een log beest, hij zwemt geen krankzinnige stukken naar links of rechts, zoals de andere karpers. De vis blijft diep en gaat rechtdoor door de slip. Na een poosje drillen zit de vis onder de kant, maar we krijgen hem nog niet te zien. We beginnen nu toch wel zenuwachtig te worden. Zal dit dan een grote zijn? Als de vis omhoog komt ligt hij in één keer panklaar om geschept te worden. Dit zou nog weleens een veertiger kunnen zijn! De vis wordt onthaakt en
gewogen. YES! 20,8 kilo.

We maken foto’s en video’s van de prachtige schub en zetten hem snel weer terug. De rig gaat vlug weer richting de overkant, op zoek naar een volgende vis van formaat.
Tijdens de rest van de nacht vangen we nog enkele vissen op dezelfde stekken. Na twee nachten met meerdere aanbeten de man zijn we gesloopt, maar we gaan door. ‘s Ochtends vangt ik een lage dertiger.

In de namiddag gaat dezelfde hengel aan de overkant nog een keer. De vis vertoont hetzelfde gedrag als de vis van Bas, dus we beginnen alweer zenuwachtig te worden. Ik stap snel
in de boot omdat ik bang ben dat de vis om de nabij gelegen boei zwemt. Na een minuut of tien zit de vis in het net en zijn visser en vis terug aan wal. We schatten de vis achttien of negentien kilo dus er wordt een weddenschap gemaakt: als de vis negentien kilo of zwaarder weegt moet ik in één keer een glas wijn opdrinken. De vis blijkt 17,8 kilo te wegen, dus daar kom ik goed weg! De foto’s en video’s zijn wederom prachtig. Wat een weelde om je mooiste vissen overdag te vangen!