NICK BEUVINK – Een reeks verhalen over een groep vrienden en bekenden, die door het land van stokbrood en wijn trekken. Op zoek naar vis, natuur, gezelschap en eenzaamheid. Verschillend in veel opzichten, maar overeenkomstig in zoveel meer. Allemaal hebben we een grote voorliefde voor het stromende water, de klotsende bak. Vaak meedogenloos, af en toe tongstrelend, maar net afhankelijk in welke staat je haar aantreft. We noemen de rivier haar, net als de Fransen dat doen, omdat ze af en toe te beminnen is, maar ons toch ook met regelmaat haar derriere laat zien. Ga je met ons mee op reis?
In het voorjaar van 2023 schuift er in de vroege ochtend een auto het erf op in Deventer. Afgeladen tot de nokken, met een heerlijke deuntje Dire straits door de speakers. Money for nothing, fish for free. HJ staat al paraat met koffie, broodnodig want we hebben een lange reis voor de boeg. Even voor een paar losse nachtjes naar haar. De rivier in het Franse land. Zij die ons weglokt van
huis en haard. Gelukkig zijn onze vrouwen niet jaloers aangelegd en mogen we weer eens vertrekken.
De rit is vlot en verloopt zonder tegenslagen. Wat restjes file, maar dat hoort er eigenlijk standaard bij. Ergens in de middag aanschouwen we een prachtige regenboog over het kalme gekabbel. Voor het voorjaar ligt ze er niet slecht bij, wellicht valt er wat te beminnen…
ZOMER 2022
Een kleine terugblik op de vorige zomer, toen we voor het eerst belanden op deze plek. Heet is het, sommige dagen schiet het kwik boven de 35 graden. Niet echt visweer, maar we hebben koude drankjes, voldoende eten en tenten die aan alle kanten open kunnen. We besluiten voor deze sessie iets te doen wat we normaliter niet snel doen, als we vangen blijven we zitten. Klinkt gek, maar een nomade trekt vaak rond. Dat doen we dus ook met regelmaat, maar in de hitte is dat geen wijs plan. We worden oud.
HJ doet zijn trucje, leest de rivier en bepaalt dat het wel snor zit. Altijd bijzonder hoe hij dat doet. Anes heeft er ook een handje van, dat lezen van de rivier. Ik vind het meestal wel vrij snel best, maar mijn vrienden doen er een schepje bovenop en ik volg hen graag. In de eerste nacht komt de profetie van HJ Verheij weer eens uit, we vangen een knap setje vissen en het leven is goed. Een vissershand snel gevuld. Zo loopt het een aantal dagen door, en telkens komen er in de nachtelijke uurtjes een paar leuke vissen op de kant.
Overdag eten we goed, drinken we uitstekend en blanken we vooral. Prima want we kunnen mooi bijslapen. Tot het moment dat er midden op de dag een vage aanbeet komt op mijn linker hengel. Ik vermoed een boot, of witvis, kom bij gewoonte toch maar even van de stretcher om te kijken wat er aan de hand is.
Dit is een premium artikel.
