DJON OKKERSE – Het is half april wanneer ik vanuit de in de bloei staande Betuwe afreis naar mijn visvriend Reggy de Vries. Hij staat net zoals ik te popelen en heeft zijn gear al in de auto geladen, we laden samen mijn spulletjes erbij en vertrekken snel richting het zuiden voor een paar dagen barbeelvissen op de Franse Maas.
We rijden grotendeels binnendoor en we genieten van de prachtige natuur in de Ardennen. Voor we het weten staan we al ruim voor de middag aan de rivier de Franse Maas. Het huis van een bekende Engelse barbeelkoning en zijn gastvrije prinses was helaas al volgeboekt voor deze week. Daarom hebben we, anders dan vorig jaar, een hotelletje geboekt. We hebben een paar uur de tijd voordat we kunnen inchecken in het hotel. Van vorig jaar weet ik nog een fraaie stek en we besluiten om daar het visavontuur te starten.
De vorige week heeft het flink geregend en daardoor is er een mooie stroming op de rivier. We tasten het water af en besluiten dat we 130 grams voerkorven moeten gebruiken. De montage bestaat uit 90 cm fluorcarbon onderlijn met haakmaat 10 en een 12 mm pellet op de hair. Het voer bestaat uit fijne babycorn, gekiemde hennep, 4 mm pellets en een vleug knoflook/chili olie.
We hebben vooraf besloten bij een aanbeet om en om te drillen; we genieten meteen al volop en krijgen beide prachtige aanbeten. De brasem zijn hier prachtig gaaf en hebben bijna alle het formaat van een deurmat.
We vissen op barbeel, dus besluiten we dat ze niet meetellen voor ‘om de beurten drillen’. In deze uurtjes weten we meteen elk wat mooie brasems en ook barbeel te landen. Dat geeft een goed gevoel!
Kopvoornmissers
In het hotel pakken we de koffers uit en onder het genot van een plaatselijk biertje bespreken we de tactiek voor de avondvisserij. In het dorp waar ons hotel ligt loopt de Maas er in een lus omheen en vlak voordat hij het dorp verlaat is hij aan de kanten vrij ondiep, ik schat tot zo’n 5 meter uit de kant 1.30 meter diepte. Met zonnig weer, en dat hebben we, zie je de kopvoorn op zo’n 4 meter uit de oever liggen.
We vissen met twee hengels en 80 grams korven gevuld met het restant voer van de middag en brengen wat extra mais. Op de haak vissen we met maden en mais. In de hooguit twee uur dat we hier vissen krijgen we mooie aanbeten, maar helaas weten we er niet 1 te landen! Behalve een paar misslagen, typisch kopvoorn. Ook lijden we onderlijnbreuk op de met scherpe stenen bezaaide rivierbodem. Gelukkig vissen we met een systeem waarbij het lood bij lijnbreuk van de hoofdlijn direct vrijkomt. Wij vissen nooit de korf in een zogenaamde lus, gewoon een stuitje boven de korf is voldoende.
Achteraf gezien hebben we hier een foute inschatting gemaakt. We hadden beter met een wat lichter gekozen vast druppellood uit het handje kunnen vissen, waarbij we het voer dan met de katapult op de plek hadden kunnen schieten. Altijd moeilijk hoor, een onbekend water. Om 20.00 uur ruimen we op en schuiven we ergens aan tafel.
De Barbaar
Na een Frans ontbijt staan we om 9.00 uur op een voor ons nieuwe stek in een volgend stuwvak. Omdat we wat verder van een stuw vissen, kunnen we hier met 100 grams korven vissen. We maken gebruik van de brugpijlers, waar we achter vissen; hier ontstaat door werveling extra zuurstof. We zitten vlak achter mijn hengels. De hengels van Reggy plaatsen we zo’n 50 meter stroomopwaarts en staan op beetverklikkers.
Het voertje wordt vers bereid en op de haak vissen we met 12 mm vismeelpellets en 12 mm Sonubaits Code Red boilies. In de ochtend mogen we al tientallen vissen landen en de meeste aanbeten zijn op de stroomafwaarts gelegen hengel. In de middag wordt het een stuk rustiger en vangen we ook vis aan de stroomopwaarts gelegen hengel.
Nu moeten we wat meer moeite doen en wanneer we wat gaan dippen met de mierzoete DSK Barbel Special en deze afwisselen met de hartig door mijzelf gekookte garnalenfond komen de aanbeten terug. Samen vangen we deze dag tientallen prachtige barbelen en bijna evenzoveel brasem.
Terwijl Reggy staat te drillen vraagt een grijs bebaarde man hem in gebrekkig Frans waar een pinautomaat te vinden is. Reggy roept om mijn hulp, waarna de man plots roept “Oh, jullie zijn ook Nederlanders, haha!” We maken kennis met Jan, een aangemeerde schipper uit Nederland. Hij ligt hier noodgedwongen een week voor anker met zijn boot De Barbaar. Geen schipbreuk, maar een defecte sluis wat stuwvakken stroomopwaarts.
[irp posts=”7391″ name=”Barbeel zo veel je wil”]
Trotten
We gaan terug naar ons hoteldorp en besluiten om de avond te wijden aan de kopvoornvisserij. Ditmaal gaat Reggy het wat subtieler aanpakken; vissen uit het handje met een 60 grams druppellood. We hebben een voertje aangemaakt van kleine pellets, hennep, wat maden en mais. Bij deze visserij houd je de (pen)hengel in de hand zodat je bij een aanbeet direct kunt aanslaan.
Zelf hijs ik me in het waadpak en vis met een stevige 15 ft matchhengel met centrepin. Ik gebruik hier een 6 grams floatdobber, 22/00 lijn en een haakje 12 met hierop maden of mais. Na iedere tweede drift breng ik een klein beetje voer (maden en hennep) mee. Circa 10 meter voor mij ligt een rioolpijp en wanneer deze begint te spuien, zie je de kopvoorn er direct op afkomen.
We krijgen na het eerste uur controle op de Carte de la Peche, en ik besef dat deze in mijn andere vistas in het hotel ligt… Reggy herinnerd mij er aan dat deze online per e-mail is bevestigd, dus kunnen we deze op de telefoon tonen. Gelukkig neemt de controleur hier genoegen mee en wenst ons een fijne avond toe. Ondanks de vele pogingen lukt het ons niet een kopvoorn te vangen, wel mag ik met de centrepin riviergrondel, blankvoorn, serpeling en een alver haken.
Topvangsten
De volgende ochtend besluiten we om naar deze stek terug te keren met het voornemen tot het schemer door te vissen. De barbelen geven direct al thuis en het vreemde is dat deze nu starten op de stroomopwaarts gelegen hengels.
Wanneer het Reggy zijn beurt is gaat de stroomafwaarts gelegen hengel helemaal krom en spint de beetrunner zijn melodie! Niet veel later ligt een sterke 70’er barbeel van ruim 8 lb op de mat ligt: een topper! Ook vangen we beide eindelijk een prachtige kopvoorn en ik mag mijn pb daarbij verbeteren met een schitterende 57 cm!
Schipper Jan komt regelmatig even langs voor een babbel en serieus gesprek waarbij hij een stukje van zijn leven uitlicht. Jan verteld dat hij 6 jaar geleden zijn vrouw heeft verloren aan botkanker en dat hij sindsdien alleen reist. Tijdens de laatste bootreis met zijn vrouw heeft zij hiervan een volledig verslag geschreven met alle vaarinfo, bijzondere belevenissen en natuurlijk prachtige sprekende foto’s.
Later in de middag krijgen we de eer om dit te mogen inkijken en ik kan je vertellen, dat maakte best wel indruk! We mogen deze dag, ondanks dat de avond wat tegenviel, afsluiten met tegen de dertig barbelen, 16 brasems en enkele kopvoorns vangen; achteraf de beste dag van de vakantie.
Foetsie
De een na laatste dag, wat vliegt de tijd om, besluiten we wederom een nieuwe stek te proberen. We instaleren ons inmiddels geroutineerd en komen tot de conclusie dat we wat materiaal missen… Blijkbaar zijn we de avond ervoor in het donker de net nieuwe rolling onthaakmat van Reggy en mijn zo geliefde barbel spoon landingsnet vergeten. Stom van ons, altijd nog een laatste keer de stek controleren na het opruimen! Reggy rijdt tevergeefs nog terug, en ook Jan de Schipper heeft helaas niets gevonden. De spulletjes zijn al foetsie! Gelukkig hebben we alles dubbel mee en tegen de tijd dat Reggy terug is sta ik al de eerste barbeel te drillen.
Het is wederom 28 graden en er is volop zon. Dit heeft ook zo zijn invloed op de rivier, want de afvoer van de stuw is wat zuiniger. Daarom kiezen we de nieuwe stek wat dichter bij een stuw, waar we 140 g voerkorven met ons beproefd receptje het water in werpen.
We vangen weer heel veel vis; dubbele runs met barbeel, brasem en barbeel met brasem. Ook vangen we kopvoorns, voor de middag al tientallen. We zijn er gewoon heerlijk druk mee samen.
[irp posts=”7064″ name=”Barbeel beulen”]
Alles zwemt
Met het ongekende zomerse weer, en dat in april, dragen we beide een polo en korte broek. Wanneer het Reggy zijn beurt is, gaat er een hengel krom en aan de aanbeet is goed te zien dat het om een barbeel gaat. We zijn inmiddels geoefend: een paar ferme tikken en dan flink doorbuigen met een spinnende spoel is barbeel, een paar tikjes en vervolgens een slappe lijn is brasem, twee flinke tikken met een licht buigende hengel is kopvoorn.
Reggy begint aan zijn dril en uit het niets komt ineens een schip langs. Vanwege de defecte sluis waren we dit niet gewend. Ik ren snel naar de andere hengels en probeer zo de lijnen op tijd in te draaien. Vlak voordat ik de laatste hengel wil indraaien krijg ik beet. Ik loop met mijn hengel over de kant in de richting van Reggy en het schepnet. Terwijl we allebei een barbeel staan te dirigeren naar het enige net wat we nog hebben, horen we vlak voor Reggy’s voeten een klein plonsje. O nee, de autosleutels liggen in het water!
Die bleken door een gaatje in Reggy zijn broekzak in het water beland… We laten de vissen weer zwemmen en leggen de elektronische sleutel zonder batterij in de zon te drogen. Gelukkig loopt alles goed af en staan we samen, alsof er niets gebeurd is op de foto met onze vangst.
Niet veel later komt er nog een schip voorbij en dat blijkt de Barbaar van Jan te zijn. De meleur bij de sluis blijkt verholpen, we zwaaien Jan uit en wensen hem een goede reis en behouden vaart.
Afscheid
Op de laatste avond hebben we in een plaatselijk restaurant genoten van een Plate du Charcuterie en een Entrecote Grille. We hebben voor de laatste ochtend het ontbijt overgeslagen en in het dorp bij de Boulangerie wat lekkere broodjes ingekocht, zodat we vroeg aan het water zouden zijn. We zijn weer terug op de stek van gisteren en we vissen tot 2 uur in de middag. Wederom met de hengels flink uit elkaar opgesteld, wat ons gedurende de hele vakantie lekker fit houd.
Tijdens deze ochtend krijgen we bezoek van dezelfde controleur die mij twee dagen eerder (terwijl ik in mijn waadpak stond) ook al om de Carte de La Peche gevraagd heeft. Blijkbaar was ik voor hem ineens onherkenbaar en met een ferme zwaai, zoals die van een FBI agent in een Amerikaanse gangsterfilm, slaat hij zijn pasje met daarin zijn id licentie open. Man, man, wat stoer! Reggy lag meteen dubbel van het lachen en na een korte uitleg van hoe en wat aan het adres van de controleur viel het kwartje weer.
Tegen twee uur in de middag nemen we met een goed gevoel afscheid van de Meuse en kunnen we wederom tientallen barbelen en brasem bijschrijven in ons logboek. Inmiddels zijn we weer thuis en kunnen we terugkijken op een heel gezellig en geslaagd visavontuur.
Tekst en Foto’s: Djon Okkerse
[irp posts=”18413″ name=”Barbeel vangen op kleine rivieren”]
