In het midden van Frankrijk, zo’n 640 kilometer van Breda en een klein stukje ten oosten van Tours, vind je het prachtige Domaine des Pins. Tussen de bomen zijn een 3-tal wateren gecreëerd met eilandjes erin om je nog meer het gevoel van privacy te geven. Wat kun je hier vangen?
Een prachtig bebost domein met; je raad het al, allemaal naaldbomen. Het domein is bijna 200 hectaren groot en straalt rust en sfeer uit. Verstopt tussen de naaldbomen zie te de herten en de zwijnen vrij rondlopen. IJsvogeltjes vliegen af en aan. Je voelt je hier echt ver weg van de bewoonde wereld.
Tussen de bomen zijn een 3-tal wateren gecreëerd met eilandjes erin om je nog meer het gevoel van privacy te geven. Verder kan je aan de eilanden ook heel eenvoudig zien van waar tot waar je stek loopt.
Etang Renards
Het kleinste water heet etang Renards (vossen) en is 3 hectare groot. Door een langwerpig eiland worden de tegenover liggende stekken van elkaar gescheiden. Het water is gemiddeld een 2 tot 2,5 meter diep en wordt voor 80% bezet door prachtig getekende en gekleurde koi karpers.
Etang Canards
Het middelste water, etang Canards (eenden) is 7 hectaren groot. Ook hier liggen weer verschillende eilanden over de gehele lengte. Dit is echt een karpermeer met karpers tot over de 27 kilo.
Etang Cygnes
Het grootste water heet etang Cygnes; wat zwanen betekend. Hier beginnen we met vissen. Dit water is 14 hectare groot.
Hier ligt in het midden een schiereiland vanwaar je de achterkant van het water kan bevissen en rondom zijn ook nog enkele stekken gecreëerd in de bosrand. Het water is hier ook gemiddeld een 2,5 meter diep en word bevolkt door karper, graskarper, meerval en maar liefst 5 verschillende types steuren.
Zo zijn er alleen al van de diamantsteur 3 types, de grijze, de witte en de gele (citron) diamantsteur. Er zwemmen transmontanus steuren en ook siberische steuren. De grootste steur die er zwemt is maar liefst 75 kilo zwaar en van het type siberische (Beluga) steur.
Wat mag wel en wat mag niet?
Een boot of voerboot is verboden zodat je alles moet werpen en peilen. Wel ligt er een boot aan het water voor als je een probleem zou hebben of als je vast zou zitten. Ook bij het haken van een grote meerval kan de boot wel eens uitkomst bieden omdat de meerval, in tegenstelling tot de steuren die gewoon blijven zwemmen, plat op de bodem kan gaan liggen met z’n kop in de mulle grond. Dan helpt het alleen door er met de boot boven te komen zodat je de druk omhoog kan opvoeren ipv diagonaal richting de kant.
Het water stond (zoals momenteel in heel Frankrijk) erg laag. Gelukkig heeft de eigenaar voor de toekomst dit probleem weten op te lossen middels een vergunning om water uit de nabijgelegen rivier te mogen pompen. Maar die vergunning was zo laat verstrekt dat het water intussen best wat was gezakt. In ieder geval stond er nog meer dan 2 meter op de meeste stekken dus onze stek was goed te bevissen.
Boilies of natuurlijk aas?
We begonnen te peilen en op 30, 50 en op 70 meter afstand lagen wat hardere richels. Ook de kanten waren vrij hard terwijl ertussen in een zachte zanderige bodem zat. Steuren van je eigenlijk overal mee. Zure haring, stukjes zalm, er wordt hier heel veel met chorizo worst op de hair gevist. Maar aangezien bij een visser alles begint tussen de oren en het dan gaat om vertrouwen, vis ik gewoon waar ik altijd mee vis; boilies. De Scopex-Liver van Hollandbaits, en de K.S.C. (vismeel) en V.N.F (zoet/noot) van Xcel Baits. Alles voer ik door elkaar en in 2 verschillende groottes; 16mm en 20 mm.
Voerpatroon voor steur
Nadat ik gepeild heb bepaal ik de plekken voor de hengels. Marker hengel uitgooien, hengel met onderlijn erboven op en dan met de werppijp lekker wat voer in een grote ronde om de beviste plek heen. Het liefst alle freebees net voorbij en exact op de stek waar het haakaas ligt.
Een steur is een bodem loper die op zijn vinnen over de bodem danst. Voer je nu te kort heb je een grote kans dat hij met zijn vinnen in je lijn haakt. Je krijgt een run en slaat een gat in de lucht omdat de lijn al snel achter de vin weer los schiet.
De eerste aanbeet!
Omdat we gekomen zijn om ook te filmen, en je alle steuren in het water moet onthaken en moet fotograferen/filmen, besluiten wij in eerste instantie alleen overdag te vissen. Indien nodig kunnen we altijd de nacht er nog bij pakken, maar vaak levert het net zoveel of zelfs meer vis op door na het binnen draaien nog even flink te voeren en in de nacht de stek met rust te laten.
We hadden nog net even wat tijd voor de zon onder zou gaan dus hup, alle 4 de hengels er nog even snel in. Het duurt ongeveer een klein uurtje als de 3de hengel ervan door gaat. Res en ik vissen om en om en omdat dit mijn hengel is die als eerste afgaat mag ik beginnen.
“Dat is mijn vis!”
Het wordt een zware dril. De vis neemt net zo makkelijk lijn alsof de slip helemaal open staat maar ik vis hem toch redelijk strak. Telkens als ik denk dat ik ga winnen en ik de vis dichter onder de kant krijg, gaat hij er gewoon weer opnieuw vandoor.
Na 25 minuten krijg ik eindelijk meer grip op de vis en draait nu alleen nog rondjes onder de kant. Dan zien we hem voor het eerst. “Dat is mijn vis” schreeuwt Res. Doelend op het feit dat er enkele citron steuren zwemmen. Gele diamantsteuren. En dat zij die graag 1 had willen vangen. En helaas voor haar, zit die nu aan het einde van mijn lijn.
64 kilo citron steur
Daarna is het snel over. De weightsling onder de vis en de voorkant dichtritsen zodat hij niet meer kan weg zwemmen. Onthaken en wegen. Het lukt me niet. Dale de beheerder is er intussen ook bij gekomen en herkent de vis. Deze is normaal altijd rond de 64 kilo. Daar houden we het maar op dan.
Snel wat foto’s en een stukje film en de dag zit erop. En wat voor dag. Een 64 kilo citron steur. Whooooooooow. Ik gooi snel met de werppijp nog wat ballen over de stek en we nemen een borrel, genietend van de sterrenhemel.
Pellets Spomben
De volgende dag zijn we er weer op tijd bij. Hengels erin, nog wat voer erover heen en wachten met een lekker bakje cappuccino. We vangen die dag nog 4 steuren. Verschillende types met voor Res haar rekord op 26 kilo.
Wel valt het me op dat de overburen meer vangen. En dat die telkens ook aan het spomben waren. Ik bespreek het met Dale. Die geeft aan dat zij een emmer pellets hebben gekocht bij hem. Pellets waar de vissen ook mee gevoerd werden.
Dus ik haal snel nog even een emmer en spomb een berg pellets naar de horizon. Van links naar rechts over de stek. Wat halve boilies erdoor heen en de nacht kan weer invallen. Rust op de stek. Laat de vis maar vreten en vertrouwen krijgen in het aas en de plek.
Live actie!
We zijn uitgenodigd bij de buren. Twee Franse vissers die graag een borrel met ons willen drinken. We komen aan op de stek rond 22.00 uur. De eerste borrel is ingeschonken als ze een run krijgen. Ook hier blijft de vis gaan. Over onze hengels hoeven ze zich geen zorgen te maken want die liggen niet in. Maar hun eigen hengels moeten op een gegeven moment wel binnen gedraaid worden. De vis blijft gaan. Runs van wel enkele minuten. Wederom alsof de slip te los staat. Ik ga live op facebook zodat iedereen die kijkt kan mee genieten.
Het kan dus nog groter…
Tussendoor doen we nog een borrel. En nog een. En nog een. Zijn maatje tapt ons in terwijl de ander het gevecht probeert te beëindigen. Maar het lukt hem maar niet. Verschillende keren komt de vis redelijk tot onder de kant om er dan weer met een noodgang vandoor te gaan. Opnieuw en opnieuw.
Na 2 hele uren drillen slaat de verzuring toe in zijn arm en geeft hij de hengel over aan zijn maatje. Die mag nog ruim een half uur in de hengel hangen maar dan is het over. Een bak van een beluga steur van 75 kilo!
Maar goed dat ze hem met zijn tweeën gevangen hebben want de visser die ermee begon krijgt hem niet eens boven water getild alleen. Dus met z’n tweeën op de foto. En voor mij een lege internet bundel. Bijna 3 uur live. Maar wat geweldig om mee te maken en wat een vis. Ongelofelijk. We nemen nog een borrel en nemen afscheid. Op naar onze eigen tent.
Even op Etang Renards vissen
De volgende morgen liggen weer vrij snel de hengels erin. Wat pellets erover heen en binnen 20 minuten loopt de eerste hengel alweer af. Weer een mooie steur voor Res. Deze keer haar citron. De gele vis waar ze zo op hoopte.
Ik heb de afgelopen dagen ook Etang Renards aangevoerd. Het 3 hectare water waarvan 80% koikarper is. Ik neem 2 hengeltjes mee en de ontvanger. Zo kan ik helpen als Res me nodig heeft met de steuren. Want het landen moet je toch samen doen. Het bij de staart pakken en in de sling duwen. Ik moet 3x binnen draaien om Res te helpen met een steur. Maar dan eindelijk krijg ik ook een run op Renards. En wat denk je als 80% koi is? Natuurlijk. Ik vang een gewone karper hahaha.
Graskarper salto
Ik besluit nog wat aan te voeren en ga weer naar Res. Een hapje eten. Res gaat daarna bij Maurits van de Linden kijken die op stek 2 van Etang Canards zit. Het karper water. Terwijl Res aan de wandel is krijg ik een run op Etang Cygnes. Ik land een grassie van een pondje of 14. Camera klaarzetten en even de vis liften voor de film. Dat dacht ik tenminste. De grassie maakt 2 salto’s, spingt bijna over mijn schouder het water in en weg. Het enigste dat op de film staat is de salto en de grote boeggolf waarmee hij zegt; “ ja dag hoooor”.
Eindelijk 20 kg doorbroken!
De dag erop vertrek ik s’morgens weer naar etang Renards. Gelukkig weet ik nu nog wel 2 hele mooie koi’s te vangen. Een gele met een donkere kop en een fel oranje. Missie geslaagd!
Intussen krijg ik een belletje van Maurits. Of we even een fotootje willen komen maken. Bij hem aangekomen zie ik een smile van oor tot oor. De sling komt uit het water en daar ligt een prachtige bak van 20,4 kilo. Een vis die dik verdiend was. Eindelijk over die magische 20 kilo heen.
Wat hebben we genoten!
Maurits is in mijn ogen een hele goede visser. En meestal weet hij zijn vissen wel te vangen maar het lukte hem maar niet om over die magische grens te komen. Ik geloof dat hij wel 6 keer een 19 kilo vis ving, tot 19,8 kilo aan toe. En nu in 2 nachtjes Frankrijk ligt daar dan die welverdiende vis. Geweldig. Dit is ook samen vissen. Deel zijn van een succes van een maatje.
De volgende ochtend gaat Maurits weer naar huis. Meer tijd had hij niet. En wij nemen nog voor 2 nachten zijn stek over. We vangen nog 3 karpers. Res een prachtige spiegel van 19,5 kilo en ik 2 kleinere vissen. Het zit erop.
We nemen afscheid van Dale en van Domaine des Pins. We hebben genoten. Op naar een nieuw avontuur. Een nieuw Ed-Venture.
[irp posts=”20493″ name=”Etang du Grand Christophe (Deel 1)”]
[irp posts=”19159″ name=”Viva España: Deadliest Catch”]
