Als zeevisser schakelde Gijs Kok vijf jaar geleden vanwege rugklachten over naar het zoetwatervissen. Toen hij zijn eerste zeelt ving, was dat liefde op het eerste gezicht en sindsdien laat de zeeltvisserij hem niet meer los…
Met die ene prachtige vis is het begonnen…
Gericht vissen op zeelt was eigenlijk helemaal niet zo bekend in NL. Slechts een handjevol sportvissers viste echt op zeelt. Deze mensen zijn mijn inspiratie geweest. In die tijd moest ik mijn informatie toch voornamelijk uit Ierland/Engeland halen, en dat vond ik maar niks eigenlijk. Ik wilde dat iedereen gewoon zeelt kon vangen. Gericht. Niet alleen als ‘bijvangst’ tijdens het witvissen of karperen. Vier jaar geleden heb ik eens een blok geschreven over het hoe en waarom…hieronder lees je de weerslag daarvan.
A way of life
Het is ochtend. Ik bekijk mijn email en beantwoord ze. Ik haal boodschappen. Dan is het 10.30 uur. Ik bekijk het weerbericht. Gisteren nog gaven ze regen af maar zo te zien valt het mee. Zal ik….? Gaat het door mijn hoofd… Waarom ook niet…
Ik heb verder geen dringende zaken meer vandaag. Ik pak mijn spullen en maak een kilo voer aan. Rood. Zoet. Zeelt is tenslotte mijn doel. Ik besluit naar de stek te rijden waar ik vorig jaar zo’n 100 zeelten heb gevangen. Daar waar het allemaal begon. Daar waar ik mijn eerste zeelten heb gevangen; waar ik verliefd werd op deze vis met zijn karakteristieke gespierde lijf; die mooie rode ogen en zijn melancholische blik. Ik zet koffie. Zeef mijn voer. Pak de tas op mijn fietskar en ik ga weg.
Op de stek bouw ik mijn spullen op. Ik leg twee voerplekken aan. Om 11.45 uur liggen de beaasde lijnen op de voerplekken. Tijd voor koffie, en hopen op zeelt.
Ik kijk even op mijn telefoon , maar besluit om deze lekker aan de kant te leggen. Rust…heerlijk!
Na een minuut of 20 wordt vanuit het niets de linkerhengel bijna uit de steun getrokken. Ik krijg een adrenalinestoot en pak de hengel. Zo’n 4 seconden trekt iets sterks en groots aan de andere kant van de lijn, de vis zwemt hard weg en de slip giert. Dan veert de hengel recht! Helaas gelost…
Ik draai in. Rijg opnieuw een miniboilie op de hair en gooi opnieuw in. De andere hengel draai ik ook in en beaas deze opnieuw. Gooi hem terug op de andere voerplek. De rust keert weer.
Even later zie ik heel rustig en langzaam de lijn onder mijn rechter hengeltop weglopen. Een doorbuiger… Ik wil de hengel pakken maar de lijn valt slap. Weer een misser. Een brasem waarschijnlijk. Jammer, maar het geeft niet.
Ik vang graag een vis. Maar een misser is niet erg. Aan het water ben ik Thuis. Thuis met een hoofdletter T voor mij.. Mijn passie.. Mijn rust…
Die mooie rode ogen…
Veel gebeurd
Ik besluit om mijn method-onderlijnen aan te passen van 10 cm naar 15 cm. Dit werkt vaak beter als ik missers krijg. Het werkt… Een klein uurtje later heb ik twee brasems kunnen scheppen. Daarna blijven de hengels roerloos op de steun liggen…. Geen aanbeten. Geen vissen om te drillen. Maar het geeft niet. Rust… heerlijk! Ik geniet!
Mijn gedachten glijden weg. De laatste jaren van mijn leven is er veel gebeurd. Echtscheiding, een half jaar in een revalidatietraject vanwege rugproblemen, een kapotte enkel waar ik uiteindelijk 7 maanden mee heb gelopen voordat hij weer in orde was…en tenslotte ook mijn werk kwijt. Moeilijke jaren waarin ik hier, op deze plek, mijn rust vond en mijn oplaad-momentjes. Hoeveel uur heb ik het afgelopen jaar doorgebracht op de plek waar ik hier nu zit? Veel.. Heel veel…. Misschien wel meer dan 100..
Op deze plek is ook Tincahunters geboren. Een glimlach glijdt als vanzelf om mijn mond als ik hier aan denk… Tincahunters…. Ik voel de wind opsteken. Ik loop naar mijn fiets en haal mijn trui uit mijn fietstas. Trek hem aan. Ik zie het logo… Tincahunters! Ik glimlach opnieuw en schenk nog een koffie in met hetzelfde logo.
Ik gooi nog eens in. Met ander aas. Bijvoeren met miniboilies. Pellets. Extra mais.
Het helpt niet. Maar het geeft niet. Ik denk terug aan mijn eerste zeelt. Wat was ik blij! Die zeelt heeft mijn leven ten goede omgekeerd. Ik ben weer gaan léven!
Ik heb vrienden gekregen… échte vrienden. Degenen die ik bedoel weten het. Vrienden waar ik mee kan lachen. Kan vissen. Kan ouwehoeren. Kan huilen. En dat alles door die zeelt…
Ze was niet eens groot. Maar móoi! Zo mooi! Voor mij dan…. Een heel bijzondere vis was ze. Zou ze nog leven? Ik weet het niet…
Ik was nog niet bepaald bedreven in het zelf maken van foto’s met vissen. De kwaliteit is slecht. Maar het geeft niet. Voor mij is dit een van de mooiste zeelt-foto’s die ik heb!
Deze zeelt was niet zomaar een vis. Deze vis heeft voor mij heel veel betekend. Het was daar toen mijn passie voor het vissen op zeelt ontstaan is. Hoe deze zeelt mijn leven veranderde.
Hoe deze zeelt er mede voor heeft gezorgd dat ik deze Tincahunters-groep gestart ben. Hoe deze zeelt gezorgd heeft dat de eenzame jaren nu achter mij liggen. Hoe deze zeelt mij mijn zelfvertrouwen terug heeft gegeven. Hoe deze zeelt heeft gezorgd dat ik nu vrienden en vriendinnen heb. Deze zeelt…
Ik voel de wind aantrekken. Het wordt opeens een paar graden kouder. Ik kijk achter me en zie de lucht dichttrekken. Ik kijk op Buienradar en zie dat ik binnen een half uur regen kan verwachten. Maar wat geeft het… Ik moet af en toe terug naar deze stek. Ook al weet ik dat een zeelt vangen hier nog tot de gelukstreffers zal behoren. Maar het geeft niet…
Ik besluit op te gaan ruimen.
Ondanks het ontbreken zeelt, heb ik genoten! En kon ik mijn gedachten weer eens laten gaan.
Deze stek. Water. Mijn hengels. Fluitende vogels. Rust. Genieten!
Ik rij naar huis. Opeens sta ik weer in het reële leven. Mijn herinnering aan deze middag staat echter weer in mijn geheugen gegrift. Opnieuw heb ik dit alles beleefd; de goede herinneringen na een aantal slechte jaren in mijn leven. Heerlijk! Ik ruim mijn spullen op en start mijn laptop op. Dit wil ik gewoon even met jullie delen.
Een heel klein kijkje in mijn leven.
Mijn passie. Mijn geluk. Vissen is méér dan vissen alleen. Tincahunters is méér dan vissen op zeelt alleen
Facebook-groep
Bovenstaande blog schreef ik in de zomer van 2017 in de FB-groep Tincahunters.
De reacties daarop logen er niet om… Ik krijg nog steeds een brok in mijn keel als ik die nog eens lees. Veel sportvissers heb ik kunnen raken met dat verhaal, maar andersom was dat net zo. De Facebookgroep is enorm aangeslagen. Ik had enkele vrienden leren kennen via FB die een groep hadden (NB Fishing Team). Ik ben de groep ‘Tincahunters’ zelf begonnen maar al snel zijn deze vrienden erbij gekomen. En later nog een paar, en daarmee runnen we nu als crew ‘Tincahunters’ (zeeltenjagers) op Facebook.
Vriendschappen ontstonden. Meetings werden georganiseerd. Er werd gevraagd om artikelen voor magazines, blogs voor op websites. En het belangrijkste: steeds meer sportvissers gingen zeelten vangen door de hulp aan elkaar in de groep. Naast onze eigen landen krijgen we steeds groter bereik met onze groep. Engeland. Ierland. Duitsland. Polen. Tsjechië. Het is mooi om ervaringen en technieken uit te wisselen met ‘anderstaligen’.
Er kwam zelfs vraag naar kleding. Vorig jaar zijn we in zee gegaan met Original Carp Clothing, een karpervissend stel die kleding liet bedrukken naar eigen ontwerp en gepersonaliseerd met je eigen naam. Deze hebben nu ook de kledinglijn van Tincahunters, met daarop ons logo, opgezet. Echte kleding van onze groep. En op een mooi moment, want we bestaan nu vijf jaar.
Vijf jaar met een prachtige vriendengroep, allemaal in de ban van de Tinca tinca. Ondanks dat deze schitterende vis met zijn sterke gespierde lijf, zijn melancholische blik in die mooie rode ogen, zijn gladde lijf in alle kleurvariaties van bronsgroen tot geelgoud, dus eigenlijk nauwelijks gericht werd bevist, vangen veel sportvissers ze toch heel graag. Het werd tijd dat deze schitterende sportvis de waardering ging krijgen die hij verdiende. Nu na vijf jaar en bijna 4400 leden later is het gericht vissen op zeelt net zo normaal als het vissen op andere algemene vissoorten, en voor iedereen mogelijk.
Tincahunter-zijn is een lifestyle geworden voor veel sportvissers. Zodra de watertemperatuur in het voorjaar richting de 10°C begint te stijgen begint het zeeltvirus weer explosief om zich heen te grijpen en worden velen, zoals elk voorjaar weer, besmet met de zeeltkoorts… Of je nu een specimen-tincahunter bent die veel voorbereiding en vele sessies steekt in die ene monsterzeelt; of je nu graag op aantallen vist en liefst tientallen zeelten in een sessie vangt; of je nu een vakantie-visser of een mooi-weer-visser bent; dat maakt allemaal niet uit: het vissen op zeelt verbroedert!
Vang ze!
Gijs Kok – Tinca-hunters
