ROBERT JAN MASTENBROEK – Iedereen kent of doet het inmiddels wel: pelagisch vissen oftewel ‘pelagic sharpshooting’. Daarbij ga je gericht op zoek naar de grotere snoekbaarzen, snoeken en meervallen, die zich vaak in de hogere waterlagen bevinden. Bij de bodem tref je meestal de kleinere snoekbaarzen, maar op half water zwemmen de kleppers. Dat is ook logisch, want deze uitgegroeide exemplaren hebben weinig tot geen natuurlijke vijanden en hoeven zich dus niet meer te verstoppen. In deze bijdrage legt Robert Jan Mastenbroek uit hoe hij met zijn 3D-sonar en zijn bellyboat op jacht gaat naar groot wild.
Waar zouden ze zwemmen? Je vaart rond, en na lang zoeken zie je iets verschijnen op je scherm: een signaal in de verte. Zo snel je kunt vaar je er heen, maar eenmaal in de buurt probeer je zo stilletjes mogelijk, zonder of met een heel langzaam draaiende motor, boven de vis te komen, om je shad te laten zakken. Wat een gigant van een vis! Je hartslag versnelt. Als ik die vang, flitst door je hoofd, is mijn dag goed.
De vis heeft je shad gezien en komt dichterbij. Gaat hij pakken of niet? Je hartslag versnelt, de spanning stijgt. Ineens zwemt hij weg… Aaahhh, jammer! Vol adrenaline ga je op zoek naar een volgend onbekend monster. Wanneer je er een vindt duurt het niet lang: je krijgt een zacht tikje op de hengeltop en BAM! Je zet de haak alsof er geen volgende ochtend is en je kunt beginnen drillen.
Timing
Pelagisch vissen is timing. Van cruciaal belang is dat je de shad precies op het juiste moment dropt. Je wilt namelijk dat je kunstaas zo dicht mogelijk bij de kop van je gevinde vriend belandt. Dat is helaas niet altijd even makkelijk. Als het windstil is en de rovers stil in het water liggen te wachten tot er een prooi voorbijkomt, dan kan je je drop heel goed plannen. Vaker echter zwemmen ze gewoon rond, en dan komt het erop aan om goed in te schatten waar de vis heen wil om ervoor te zorgen dat je erboven kunt komen zonder hem te verstoren.
Dit is een premium artikel.
