WERP & GELOOF
Het is niet alleen de grootste, maar ook de meest mysterieuze salmonide van Europa: de Donauzalm. Deze rover laat zich niet eenvoudig vangen en leeft bovendien in een habitat dat ernstig wordt bedreigd door de aanleg van waterkrachtcentrales en uitbreiding van infrastructuur. Bram Bokkers ging poolshoogte nemen in Slovenië.
Tekst: Bram Bokkers, foto’s: Bram Bokkers en anderen
Ik sta aan de rivier de Sava en voel een lichte aanbeet op mijn driedelige plug, die vlak onder het wateroppervlak loopt. Er gaat een rilling door me heen. Dit moet toch een Donauzalm zijn? Terwijl ik me dit afvraag, maakt de vis korte metten met mijn twijfel. De vis heeft met een brute aanbeet mijn plug gepakt en doet het water exploderen.
Een paar maanden hiervoor kwam ik in contact met Velibor, een visgids en tour operator uit Montenegro. Velibor woont en werkt in Duitsland, maar is gepassioneerd over de visserij op de Donauzalm of huchen (Huchen huchen) en de verwante taimen (Hucho taimen) die in de rivieren en meren van Siberië en Mongolië voorkomt.
We raakten aan de praat over zijn favoriete visserij. Velibor vertelde me alles over de driedaagse Huchen-cup die jaarlijks begin december wordt gehouden en hij nodigde me uit om zelf een lijntje nat te maken in de Sava. Die uitnodiging liet ik niet aan me voorbij gaan.
Zo ontmoet ik in december in Slovenië een groep geestverwanten die net als ik gaan proberen de illustere Donauzalm aan de vinnen te komen. Aan de rivier komen we er snel achter dat dit geen eenvoudige uitdaging is. De visserij is altijd taai, maar de kans op een huchen van trofeeformaat is altijd aanwezig. En dat blijkt net voor en tijdens de driedaagse wedstrijd; er wordt een aantal prachtige vissen gevangen met een Donauzalm van 1,23 meter, gevangen door Vonso von Euw op de dag voor de driedaagse en een aan de vlieg gevangen huchen van 1,17 meter waarmee Luka Pesjak de Huchen-cup in de wacht sleept.
Werp en geloof
De Donauzalm wordt langer 1,40 meter en kan meer dan 30 kilo wegen. Deze prehistorische salmonide leeft al zes miljoen jaar in het rivierensysteem van de Donau en staat daar onbetwist bovenaan van de voedselketen.
De locatie en eetgewoonten van de Donauzalm zijn heel lastig in kaart te brengen. Een vis die zo succesvol jaagt hoeft zich niet vaak te voeden. Dat maakt de puzzel voor de visser alleen maar groter. Donauzalmen zoeken de diepste en meest rotsachtige en dus onherbergzame delen van de rivier op, vaak plekken met een variëteit aan andere vissoorten. Daar kunnen ze soms weken tegen de bodem liggen. Ze verlaten hun plek een keer of vier per maand om te jagen.
Oudere en dus grotere exemplaren herkennen hun favoriete rustplek altijd. Ze kennen de rivierbedding, de structuur van de rotsen, de lichtval en de schaduwen. Het spreekt voor zich dat een onnatuurlijke beroering van deze omgeving de visserij er niet gemakkelijker op maakt.
Het komt erop neer dat je als visser niet alleen kennis en een juiste strategie nodig hebt, maar dat je ook de focus blijft houden tijdens de spreekwoordelijke ‘duizend worpen’ die het kost om een vis te haken.
De rest van het artikel lees je in Beet Magazine nummer 8, dat begin oktober is verschenen. Voor een abonnement op Beet Magazine ga je naar: https://shop.beet.nl/category/abonnementen/.
