Ton en Harry uit Zeeland wilden graag een keer bij IJmuiden op zeebaars vissen, niet vanaf de (meestal) drukke pieren, maar vanaf een bootje. Omdat Ton (de Jonge) zich als de initiator van Loodvrijvissen.nl bezighoudt met het loodvrij maken van de sportvisserij, kwam hij in contact met Zeehengelsport-auteur John Willems. En als bootbezitter en fervent zeebaarsvisser had John nog wel een plekje open in de agenda om zijn twee gasten het bootvissen op zeebaars mee te laten maken…
De target van de dag!
John neemt wel vaker sportvissers mee aan boord, en die opstappers zijn soms ervaren, maar soms ook heel onervaren. Dat de veiligheid hoog in het vaandel staat, bleek wel toen onze afspraak na veel afzeggingen pas bij de achtste (!) afspraak doorging… Toen pas was er weinig wind en was het veilig om het water op te gaan.
John begon met uitleg geven wat je aan apparatuur en veiligheidsmateriaal op zijn Visling-boot vindt. Op de visvinder staan de kaarten van de Noordzee zodat je kan zien waar je vaart en – heel belangrijk voor ons – de belangrijke visstekken zodat je weet waar je het beste kunt vissen. Er was ook het nodige visgerei aan boord, en daar was ik erg blij mee, want ik had in 1972 voor het laatst op de Zuidpier gevist en vanuit de boot heb je toch vaak ander materiaal nodig. Op deze mooie dag had ik mijn zwager Harry meegevraagd voor het vissen.
Ik vertelde John hoe ik in Zeeland vanuit een kayak vis en dat we daar met natuurlijk aas vissen. Ook geprobeerd om daar met Fiiish Black Minnows te vissen maar helaas niets mee gevangen. We hadden de juiste kleuren bij ons: de witte, de gele en de kaki kleuren, deze in verschillende gewichten, vooral 15 gram 25 gram. Ze zijn er overigens van 6 tot 37 gram: klik hier.
Fluorocarbon
Naast deze goedvangende kunstaasjes kun je ook wat lichte pilkers of wat makreellijntjes meenemen als de makreel er nog zit. Je weet maar nooit. Heb je een hengel van ongeveer 2,5 meter met een top actie met een kleine molen neem die dan ook mee. Ik vis met een hengel van 30-100 gram en een molen met gevlochten lijn van 10/00, met een trekkracht van om en nabij de 9 kg. Vergeet de voorslag niet, deze is van fluorocarbon van ongeveer een meter met 45/00 diameter.
Het werd me al snel duidelijk dat voor het kunstaasvissen andere wetten en regels gelden dan voor de manier waarop ik gewoonlijk vis, met natuurlijk aas. Er moest een voorslag van fluorocarbon geknoopt worden, anders zou de zeebaars de gevlochten lijn zien. Het gebruik van wartels werd ook afgeraden, de Black Minnow moet direct aan de voorslag geknoopt worden. Bij het verlaten van de jachthaven kreeg Harry zijn eerste les hoe hij met het kunstaas moest vissen, hiertoe voer John naar een steenstort net buiten de haven. In de tijd dat John Harry instrueerde kon ik mijn hengel in orde maken om te gaan vissen. Na wat proefworpen gingen we op weg naar de kop van de Zuidpier om daar ons geluk te proberen. Als eerste gebruikten we de kopjes van de Black Minnow, en op een later tijdstip zouden we overschakelen op kopjes die gemaakt waren van loodvrij materiaal.
Van 6 tot 37 gram en hopelijk ook wat vaker loodvrij…
Naar het wrak
Aangekomen bij het havenhoofd van de Zuidpier werd snel duidelijk dat er vissers waren; we telden daar al snel een twintigtal. Ook zagen we heel veel meeuwen duiken in de vaargeul, en aangezien er geen schepen in aantocht waren konden we daar ons geluk even beproeven. We zagen veel kleine vis aan de oppervlakte maar er kwam geen grotere vis uit de viswolken tevoorschijn.
Daarna gingen we vissen tegen de blokken en driften tot op het zand om ook die techniek te leren. Na een tijdje hadden we dat aardig onder knie kregen maar omdat er geen visje boven water kwam werd er besloten om te verkassen en een wrak op te zoeken. Na een half uur varen kwamen we bij het wrak en zagen we mooie aaswolken in de buurt van het wrak. Ook daar waren niet alleen. Bij het wrak kregen we uitleg hoe we daar het beste konden vissen. John had al snel een beet maar miste helaas de aanbeet. Tijd om zelf ook aan de slag te gaan. Uptide ingooien, en terwijl de gps van de elektromotor ons op de plaats hield, lieten we snel het kunstaas over de bodem huppelen, hielden onze hengels strak om direct aan te slaan zodra we een aanbeet voelden. Geen idee wat ik moest verwachten, ik was wel wat gespannen.
Na een aantal keer opnieuw ingegooid te hebben kreeg ik een felle aanbeet en met een luide kreet kon ik melden dat de instructies zich uitbetaalden in een eerste aanbeet. Ik voelde dat het een flinke jongen moest zijn want er werd aardig wat tegenstand geboden. Het enige wat ik kon doen was de hengel strak houden en wachten tot de vis aan de oppervlakte verscheen. Het was een prachtige dikke zeebaars met een lengte van 63 cm, eentje die dus mee mocht naar huis. Aan boord had John een mooi viskist met ijs, zo bleef de vis vers. Zelf kun je zoiets ook creëren door koelelementen of met water gevulde melk pakken in te vriezen en in een koeltas te doen.
Wat een prachtige sterke vis!
Geen geluk
Weldra werd het duidelijk dat er meerdere zeebaarzen bij het wrak aanwezig waren. We vingen nog wat kleinere baarzen. De ondermaatse vissen werden netjes teruggezet met de opdracht ‘Ga je moeder of vader maar halen’. Inmiddels werden we achtervolgd door een andere boot, zij visten op een andere manier dan wij en vingen niets in de tijd dat wij daar lagen. Maar dat zegt natuurlijk niets want ondanks dat Harry alles goed deed wat John hem uitgelegd had, kreeg hij deze visdag geen aanbeet. Ik gaf hem later mijn hengel waarmee ik de dikke zeebaars gevangen had in de hoop dat hij er ook een zou vangen, maar het geluk bleek gewoon niet op zijn hand te zijn.
Dat er ook dingen misgaan overkwam mij ook. Je kan snel vast raken als je bij een wrak vist en je raakt soms ook meerdere shads kwijt. Op het moment dat er goed gevangen werd besloot ik over te schakelen naar mijn eigen loodvrije kopjes. Ik vis al zo’n 10 jaar met dit materiaal en vind ook dat het lood verdwijnen moet uit onze mooie vissport. Lood dat verloren raakt gaat in het water corroderen en laat giftige en toxine afvalstoffen in het water achter, dit komt weer in de voedselketen en dus in de vis die later op ons bordje ligt, dat is mijn mening.
Ik had nog niet met loodvrije jigkoppen van 25 gram gevist op zeebaars, dus het was een vuurdoop. Het werpen ging prima. Het materiaal bleef ook mooi langs de bodem huppelen. Ik kreeg weer een enorme klap op de hengel en voelde dat deze vis nog groter kon zijn dan de vis die ik al gevangen had. Helaas na een flink aantal klappen op de hengel brak mijn voorslag af en ging de vis er vandoor. Waarschijnlijk had ik beter een nieuwe lijn op mijn molen kunnen spoelen. Een nieuwe voorslag en nieuwe jigkop later, kwam ik vast te zitten aan het wrak. Na een keer of wat trekken aan de lijn kwam de boel los, alleen bleek de haak wel verbogen te zijn. Het type haak in de jigkop bleek niet geschikt te zijn, dit heb ik de volgende dag gemeld bij de makers.
Op sommige dagen zit alles mee en val je met je neus in de boter!
Loodvrije uitvoering
Dan de kopjes voor de Black Minnow; ook deze had ik in een loodvrije uitvoering. Ik viste deze in de 25-grams uitvoering. Het lukte mij om daar wat ondermaatse zeebaarzen mee te vangen die weer allemaal netjes werden teruggezet zijn.
Op een gegeven moment werden de vangsten minder op het wrak, tijd om terug te gaan naar de pier en daar ons geluk nog eens te beproeven. Bij de pier een plekje gezocht, het was daar gezellig druk met vissers. Na wat aanwijzingen van John konden we daar ook nog een paar baarzen vangen. Met behulp van de fishfinder zagen we waar we moesten beginnen en waar de blokken lagen. Zo konden we langzaam huppelend met het kunstaas de stenen afvissen tot er een baars zich aan ons kunstaas vergreep.
Ook aan een mooie visdag komt een eind en tegen 14.00 uur gingen we terug naar de jachthaven van IJmuiden. Het was genieten van deze gezellige visdag. Jammer uiteraard dat Harry geen stekels kon vangen, maar dat leed werd verzacht doordat hij de andere zeebaars mee naar huis mocht nemen voor een culinaire traktatie. Volgende keer maar eens in Zeeland op de zeebaars proberen met de kayak en kunstaas. Met zeven gevangen zeebaarzen mocht ik niet klagen! Schipper John bedankt en hopelijk komt er nog een vervolg!
Ton en Harry
Tot de volgende keer!
