Waar Jeff Waleboer andere jaren alleen gericht op tong viste aan de Zeeuwse stranden of Oosterschelde was hij dit jaar vooral langs de Nieuwe Waterweg te vinden. Hier bracht hij heel wat uurtjes door, vaak in het gezelschap van zijn drie oudste kinderen Ferde, Rex en Bredt. Toen hij de tong weer dichter bij huis in de Westerschelde ging belagen, kwam er steeds vaker een schol aan de lijnen. Was het toeval? Zou deze schaarse platvis op de terugweg zijn?
Lekker met de mannen langs de Waterweg.
Door Jeff Waleboer
In de Waterweg heb ik af en toe dit jaar best leuk kunnen vangen maar voor de tong wilde het maar niet loskomen. Als eerste begon ik aan mijn eigen kunde te twijfelen maar ‘gelukkig’ bleken andere vissers de tong ook niet echt te vinden. Vismaat Gino gooide het over een andere boeg en is elders aan het zoeken gegaan. Hij belandde uiteindelijk langs de Westerschelde op een stek die er goed uitzag. Waarschijnlijk was ik nooit zelf op die stek uitgekomen, maar waarom eigenlijk niet? Het was niet te ver van huis, dus ook nog eens prima te vissen met de jonge mannen, en vanaf de kant was er een redelijke diepte te bevissen van 14 meter water.
Tong
De eerste twee sessies begin juli vingen we grondeltjes, redelijk botjes, een paling en beide keren een tong. Dat was al iets. Maar het moest toch beter kunnen? Het water werd opnieuw bekeken en tegen het licht gehouden. We zochten naar een stek waarvan wij dachten dat er meer kans zou zijn op een tong, een plek met een ander stroompje of taludje. Ook bekeken we onze onderlijnen nog eens goed of er iets aan te verbeteren viel. Op de tong maken wij voornamelijk gebruik van de toverstokjes – zo noemen wij de click-afhouders. Een makkelijke afhouder die over een simpel knoopje op de onderlijn te bevestigen is, of zoals ik graag doe, over een kraaltje dat ik met Loctite 406 vast lijm. Overschakelen op andere afhouders? De click-afhouders zijn zo gemakkelijk om te switchen, maar iets te zwaar om heel ver mee te gooien…
Vismaat Gino stuurt een appje…
Meer tong
Een week later konden we de nieuw gekozen stek eens goed uitproberen en we wisten er inderdaad wat meer tong te vangen. Veel tong was niet aan de maat maar over de aantallen mochten we niet klagen. En we vingen nog meer: bot, paling, steenbolk, zeebaars en ook een drietal schollen tussendoor. Schol? Een maand eerder wist ik na een kleine twintig jaar eindelijk weer eens een maatse schol te vangen vanuit de kano voor Zoutelande, maar de laatste keer dat ik er gericht op gevist heb is nog samen met mijn vader geweest op de Grevelingen. Daar wisten we toen een emmer schol, schar, tong, wijting en paling te vangen. Was het vroeger dan allemaal beter? Nee hoor. Kijk alleen maar eens naar het materiaal, ik moet er niet aan denken om met mijn eerste strandhengel van toen vandaag de dag een flinke tong eruit te sleuren.
Gaan de maatregelen en vangstbeperkingen dan eindelijk hun vruchten afwerpen?
Maar terug naar die schol. Hadden we op onze nieuwe stek ineens een put gevonden vol met schol? Was het een klusje verdwaalde exemplaren? Of gaan de maatregelen en vangstbeperkingen dan eindelijk hun vruchten afwerpen? We wisten het niet. Stel dat het beter zou gaan, dan zouden er toch ook berichten moeten zijn van scholvangsten aan de stranden? Tot nu toe ontbrak dat echter, ik had dergelijke berichten nog nergens vernomen…
Tot zover een deel van het artikel over een zoektocht naar schol dat te lezen is in Zeehengelsport nr 380. Deze zal rond 25 november bij abonnees in de bus vallen en daarna ook in de winkel verkrijgbaar zijn. Met een abonnement zit je natuurlijk op zeker en kun je dit zoute magazine voortaan als eerste lezen: klik hier.
